współczynniki

Wodne ogrzewanie ścienne wykonuje się bardzo podobnie do ogrzewania podłogowego (wodnego). Ogrzewana jest przeważnie zimna ściana zewnętrzna, której współczynnik przenikania ciepła "k" powinien odpowiadać obowiązującym normom (k=0,3 W/m2K). Jeżeli tak nie jest konieczna jest dodatkowa izolacja termiczna. Rury mocuje się na ścianie za pomocą odpowiednich elementów mocujących - listwy, haki dyblowe. W tego typu instalacjach, ze względu na łatwość układania, najlepiej sprawdzają się rury z tworzywa sztucznego - muszą o*ne być szczelne, wyposażone np. w antydyfuzyjną wkładkę aluminiową, w przeciwnym wypadku tlen, który dostanie się do ich wnętrza spowoduje korozję metalowych elementów instalacji.  Instalacje wodnego ogrzewania ściennego układa się w odstępach 10-20 cm. Rurę zasilającą prowadzi się od dołu ku górze ściany w formie wężownicy. Po ułożeniu przewodów w ścianie pokrywa się je tynkiem o grubości ok. 2 cm, minimum 1 cm od górnej powierzchni rur. Chodzi o komfort cieplny ucieczka ciepła jest przez ściany zewnętrzne ,dlatego otacza się użytkownika płytami grzejnymi od tej strony to tak jak przy ognisku od strony ognia (grzejnika ) jest uczucie ciepła a od tyłu czujesz chłód ."Ogrzewanie ścienne jest cieplejsze od pozostałych " to określenie jest chytrze sformułowane i nie ma nic wspólnego z oszczędnością kasy w sezonie grzewczym .Jest tez napisane że to ogrzewanie jest dla domów o małym zapotrzebowaniu na ciepło czyli dobrze ocieplonych, więc znowu tak dużo przez te zewnętrzne nie ucieka.Sądzę że kosztowo podłogowe i ścienne wyjdzie tak samo, różnica jest w możliwości wykończenia wnętrz.Samo użyte sformułowanie "więc znowu tak dużo przez te zewnętrzne nie ucieka" sugeruje że masz świadomość większych strat przy ogrzewaniu ściennym,tylko pocieszasz się że wyjdzie tak samo ale to nie jest prawda .A to że jest "dla domów o małym zapotrzebowaniu na ciepło" ponieważ jest mało wydajne (mniej sprawne niż podłogowe).
Tynki stosowane przy ogrzewaniu ściennym muszą gwarantować dobrą przewodność cieplną, którą osiąga się przez wysoką gęstość tynku po wyschnięciu. Odpowiednie do ogrzewania ściennego są tynki zawierające jako środek wiążący: gips, gips/wapno, wapno, wapno/cement lub cement. Temperatura zasilania , przy tynkach zawierających gips, nie powinna przekraczać 45 oC. Dla zmniejszenia ryzyka rys i pęknięć wymagana jest siatka zbrojeniowa przy nakładaniu tynku. W przypadku tynków gipsowych stosuje się siatkę tekstylną o oczkach 7x7 mm nakładana metodą "na mokro", przy stosowaniu dwuwarstwowego tynku należy stosować siatkę o oczkach 4x4 mm. Przy ścianach dłuższych niż 10 m, z powodu termicznych zmian długości należy zaplanować dylatacje.
Sercem instalacji ogrzewania ściennego jest rozdzielacz, który stanowi centralę regulacyjną dla wszystkich pętli (pomieszczeń) ogrzewania ściennego na danej kondygnacji. Segment zasilający powinien być wyposażony w zawory termostatyczne umożliwiające zamontowanie siłowników termicznych bez konieczności opróżniania zładu. Termostaty pokojowe umieszcza się na ścianie nie ogrzewanej na wysokości 150 cm od podłogi. Umożliwiają o*ne utrzymywanie zaprogramowanej temperatury. Można ustalić stałą temperaturę przez 24 h każdego dnia lub różną temperaturę w dowolnych porach dla każdego dnia osobno poprzez tzw. regulator tygodniowy. Segment powrotny rozdzielacza, w celu regulacji hydraulicznej pętli, powinien być wyposażony w przepływomierz oraz zawór regulacyjny. Układ przepływomierz-zawór regulacyjny spełnia taką rolę, jak nastawa wstępna przy termostatycznym zaworze grzejnikowym. Rozdzielacze mogą być od dwóch do dwunastu sekcji (2-12 pętli rurociągów grzejnych). Mając do wyboru wykonanie ogrzewania ściennego i sufitowego w domku jednorodzinnym, zdecydowanie wybrałbym to drugie. Ma tylko nieznacznie gorszy rozkład temperatur w funkcji wysokości pomieszczenia w stosunku do ogrzewania podłogowego. Ogrzewa tylko przegrody wewnętrzne. Nie wymaga ponoszenia dodatkowych nakładów na termoizolację przegród zewnętrznych. Nie generuje dodatkowych strat do otoczenia na skutek wzrostu różnicy temperatur pomiędzy przegrodą zewnętrzną i otoczeniem, a co najważniejsze daje największą swobodę aranżacji wnętrz z zachowaniem wszystkich zalet ogrzewania płaszczyznowego.